Ik vind het geweldig te kunnen vaststellen dat we sedert een paar jaar bijzonder aangenaam overspoeld worden met fijne liedjes van bij onze Noorderburen: daar zit namelijk bijzonder veel fraai gerief tussen. Ik noem maar wat: Eefje De Visser, Spinvis, Roosbeef zijn stuk voor stuk artiesten waar zelfs onze nationale radio oor naar heeft. Wat mij betreft, mogen daar best nog enkele namen bij: Broeder Dieleman, bijvoorbeeld, of de Zeeuw Ries De Vuyst of nu, Vic Willems.

Deze jongeman -gediplomeerd in de psychologie- blijkt aan zijn derde plaat toe te zijn en heeft kennelijk een passie voor banjo’s, fijne toetsen en heerlijke observaties. Daarmee gaat hij, met de hulp van producer Rijnbaart, van wie recent trouwens een heel fijne plaat, “Maankind” op de wereld losgelaten werd, aan de slag voor wat bij eerste beluistering een doe-het-zelf-plaat lijkt, maar wan wel eentje die, zodra je wat vaker en van dichterbij gaat luisteren, simpelweg een heel mooie verzameling gezongen schilderijtjes blijkt te zijn. Een kapot gegane relatie, de naweeën van de pandemie en de depressies die daarmee kwamen en gingen, het overlijden van zijn moeder…allemaal onderwerpen die Willems aansnijdt en haarfijn weet om te smeden tot songs waar je, willen of niet, naar MOET luisteren.

Deze mens heeft wat te vertellen, zoveel is duidelijk. De vertaling van King Princess’ “If You Think It’s Love” was het eerste nummer dat ons, via Radio 1, kwam aanwaaien en meteen om aandacht vroeg. Die aandacht kwam nogal vanzelf, zodra we”Koortsdroom” en “Ik draag je met Me Mee” hoorden, stuk voor stuk liedjes die maximaal uitgepuurd zijn en waarvoor alleen het hoogstnoodzakelijke behouden werd, wat de inhoud/boodschap ten goede kan komen.

Let op: dit zijn van die zogeheten “kleine liedjes”: ze lijken eerst snel voorbij te vliegen, maar ik mocht ondervinden dat ze het vermogen hebben om ongemerkt bij je terug te komen, Dat is niet velen gegeven, dergelijke dingen te schrijven, maar Vic Willems -ik hoop dat u alvast de naam nooit meer vergeet, is één van die zeldzame talenten. Ik geef toe: toen ik de plaat op de deurmat zag liggen, dacht ik eerst dat het om een Vlaamse artiest ging. Nooit eerder van hem gehoord, weet u wel.. Een regelrechte schande, zo blijkt nu en het wordt een taakje om de vorige twee platen op te snorren, want deze meneer wordt/is een Hele Grote, zeker weten!

(Dani Heyvaert)